2 maart 2017

Poëtische runnershigh

Ik word katsgekhyper van die schrijversvakschool.
Bij elk gedicht dat ik er uit gooi ervaar ik een runnershigh. Dit is toch het beste dat je kan overkomen? Terwijl mijn fysio werkt aan de overbelasting van de knie en ik al maanden geen meter hardloop pik ik de mooie kanten toch nog steeds mee.
En gedichten, ja jezus.
Ik beken dat ik ben bekeerd.
Ik blijk helemaal niet te lui om ze te lezen of te proberen ze te begrijpen. Dankzij de poëziekennis van ons klasje en het gebrek aan bleue mensen leer ik me te barsten.
Poeh. Vandaag geen suiker voor mij. Ik ben even in de boekwinkel een bundel van Ester Naomi Perquin kopen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten