23 april 2013

Wakker liggen

Ik lig niet wakker van een debiel lied dat weergeeft hoe erg het gesteld is met ons onderwijsniveau en toont waarom er zo heftig is bezuinigd op cultuur: de meeste mensen vinden het gebruik maken van je hersenen gewoon niet interessant.
Intelligentie is het streven niet, verheffen van jezelf is veel te elitair. Ik kan me er boos over maken. Maar het is zo aanwezig dat ik het al bijna heb geaccepteerd. En ik moet bekennen: ik lig er minder van wakker dan van mensenhandel.

Hoe kan ik dat nou bevatten? Dat het bestaat, dat er echt mensen zijn die dit andere mensen aandoen? Ik wil dit niet weten en niet kunnen begrijpen.
Maar als ik dit weekend in De Volkskrant lees dat betrokkenen nauwelijks worden gestraft kan ik het bestaan steeds moeilijker ontkennen. Waarom doet de Nederlandse rechterlijke macht dat dan nog steeds wel?
Waarom accepteren zij de normen van vrouwenhandelaren? Wat winnen zij hiermee?

De aanjaagster van de petitie tegen het lied zei: Er is veel slechts op de wereld waar ik niets tegen kan doen. Hier kan ik wel iets tegen doen.
Dat zal.
Maar ik heb ondertussen zwaar bewondering voor pers en journalisten als Renate van der Zee die wel proberen woorden en ruimte te geven aan onrecht op onrecht. Die wél proberen iets te doen, al is het te erg om te beseffen dat dit werkelijkheid is.
Toedekken van mensenhandel definieert ons misschien nog wel meer dan toelaten van stupiditeit.


18 april 2013

Record


In de winkel zag ik een oude bekende.
Hé hoi, zeiden we, hoe gaat het?
Werkeloos, lachte de een. Ha! Ik ook, grijnsde de ander.
Maar ik verveel me niet.
Nee ik ook niet.
Genoeg te doen.
Ja, ik ook, en we somden de lijst met drukke bezigheden op.
We vonden het wel jammer van het geld dat niet meer binnenkomt. Maar gelukkig heb ik die geweldige partner, vertelden we elkaar.

In de wijndrinkerij dronk ik met een oude bekende.
Er verdwijnt 30% van de banen bij ons, zei hij, wat veel léék maar dat niet bleek te zijn toen ik dit navroeg bij een bevriende bekende die 30% banenverlies “praktisch standaard” noemde.
Oef, zei de partner, moeten wij dan blij zijn met onze 15%?

In de koffiedrinkerij had ik afgesproken met een oude bekende.
Hoe bevalt het werkeloos zijn? vroegen we elkaar.
Steeds minder, zei de een.
O, schrok de ander, heb je dan niets te doen?
Ik hou me vast, zei de een, maar gemakkelijk is het niet. Ik hoorde vanochtend dat we nu met 8,1% een record aantal werkelozen hebben, en dat het einde nog lang niet in zicht is.
We spraken over vaste lasten en losse genoegens.
Daarna deelden we onze ideeën over dialogen en BBC programma’s. We hadden er geen enkele moeite mee om elitair te zijn.



De foto van De Toekomst in Scheemda is van Barbara van der Linde

6 april 2013

Hoezo is er weer wat mis met Facebook?


Nou, dat zal ik je zeggen.
Een paar dagen lang kreeg ik bij het opstarten van Facebook de melding dat er qua ontwerp weer het een en ander aangepast zou gaan worden.
Dat omzeil ik zo lang mogelijk natuurlijk, wie wil er nou verandering als je net lekker gewend bent? Maar toch heb ik blijkbaar op een knopje geklikt waar ik niet op had moeten klikken want ik kreeg het nieuwe ontwerp “BOF” binnen. En ik kom er niet meer vanaf.
Gelukkig kreeg ik ook een knop “feedback” te zien, die ik nu al een keer of 5 heb gebruikt.
Wees gewaarschuwd, mensen die net als ik niet van veranderen om het veranderen houden, dit staat jullie ook te wachten:

·       Ik krijg nu ongeveer 1 bericht over een hele pagina te zien. Ik weet niet hoe of wat, maar volgens mij was dat voorheen toch echt meer. Ik ben er niet blij mee in ieder geval: het beeldscherm lijkt kleiner.
·       Aan de linkerkant verschijnt nu een kolom met chats en tabs & apps. In het zwart! Waar is de knop om dit wit te maken? Mijn scherm is dankzij het nieuwe ontwerp al benauwd genoeg! Als je scherm groot is verschijnt de zut die ik nu krijg. Anders hoef je slechts tegen icoontjes aan te kijken.
·       Ik vond het altijd prettig om in de rechterkolom te zien waar mijn vrienden op reageerden. Dat is weg en dat mis ik. Ik wil weer in beeld wat iedereen doet!
·       Ik kan geen foto's meer kiezen als ik een link plaats. Tenminste, ik kan wel heen en weer klikken, maar ik mis de ouderwetse nummering!
·       De rechterkolom is nu bijna volledig reclame. Gaaf! Net waar ik op zat te wachten. Gevolg: nóg kleiner beeldscherm.
·       De waarde die aan evenementen wordt toegekend is absurd. Ik weet dat veel van mijn Facebookvrienden het fenomeen gebruiken als PR-machine maar ik weet ook dat velen met mij zó omkomen in de stroom dat ze al die uitnodigingen meteen wegklikken. De meldingen staan me nu veel te pontificaal in beeld (wat op de foto niet te zien is omdat ik ver omlaag moest scrollen voor mijn bericht).

Alle veranderingen dragen in mijn optiek bij aan beeldvernauwing.
Aan tunnelvisie.
Is dit Amerikaans? Kunnen we die overzeeërs hier ook de schuld van geven net zoals we kwaad worden omdat ze niet met hun poten van kunst afblijven als er een tepel op te zien is? Of zijn het onze bloedeigen polderpeople die met iedere verandering weer werkgelegenheid hopen te creëren?
En zou ik ooit reactie krijgen op mijn feedback?
Zucht.
Tot zover mijn frustratie.
Ik ga wel even mayonaise maken.




4 april 2013

De wasmand


Heimelijk genot beleef ik aan wasmanden op de kop zetten en het wasgoed sorteren in minimaal 6 categorieën:
·       Wol (bij voorkeur gesplitst in licht en donker);
·       Wit met Oxyspul en wasverzachter;
·       Wit met Oxyspul zonder wasverzachter;
·       Gekleurde handdoeken (beurtelings met en zonder      wasverzachter);
·       Shirts van Man (met Neutral natuurlijk);
·       de rest,

vervolgens met mijn neus in het natte goed de was, verdeeld over 3 strategische plaatsen, ophangen (sok bij sok, shirts naar voren, je kent het wel), laten drogen, afhalen, opvouwen, in de kast opbergen en me dan omdraaien om te zien dat de wasmanden zonder dat ik het in de gaten had zomaar weer zijn gevuld.
Wonderlijk hoe neurotisch zo'n hobby kan klinken.